Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna wrocław

Biologiczne działanie Transcranialnej Magnetycznej Stymulacji (TMS) bazuje na indukowaniu w obrębie stymulowanej tkanki pola elektrycznego przez szybko zmieniające swoją biegunowość pole magnetyczne, wytwarzane przez generator impulsów. Umożliwia to  fizjologiczną aktywację (depolaryzację) neuronów. Dzięki temu, zdepolaryzowany neuron przesyła sygnał za pośrednictwem fizjologicznych szlaków rdzenia kręgowego do konkretnych obszarów ciała. W efekcie stymulacji TMS dochodzi do zainicjowania skurczu mięśni i odczuwania działania głębokiego bodźca czuciowego bez zaangażowania świadomej woli stymulowanej osoby. Pole magnetyczne w ograniczonym stopniu indukuje  prąd w skórze, kościach i w innych tkankach powłok ciała, co jest spowodowane ich dużą opornością elektryczną. Dzięki temu modulacja TMS jest metodą precyzyjnie stymulującą drogi eferentne u.n. Niewielki dyskomfort może wystąpić w trakcie stymulacji wskutek skurczu bezpośrednio stymulowanych mięśni czepca głowy i twarzy, a także na skutek krótkotrwałego hałasu wydawanego przez cewkę przy rozładowaniu.

Badania nad wykorzystaniem rTMS w leczeniu osób po urk.

Od kilku dekad prowadzone są próby wykorzystania rTMS do poprawy czucia i sprawności ruchowej u pacjentów z częściowym  uszkodzeniem rdzenia kręgowego (ASIA B-E). Dotychczasowe wyniki badań nie są jeszcze podstawą do rekomendowania rTMS jako metody leczenia urk. Pokazują  one jednak korzystny wpływ stymulacji na neurorehabilitację i stan neurologiczny pacjentów. (Belci M. et al. 2004; Kuppuswamy A. et al. 2011; Kumru H. et al. 2010; Benito J. et al. 2012).

Nasze obserwacje i doświadczenie w modulowaniu układu nerwowego osób z para- i tetraplegią rehabilitowanych w naszym ośrodku, potwierdziły bezpieczeństwo proponowanej procedury. U części z nich wykazaliśmy korzystny wpływ rTMS  na zwiększenie rekrutacji jednostek ruchowych monitorowanych mięśni odwodzicieli krótkich kciuka, mięśni brzucha oraz mięśni proksymalnych kończyn dolnych. Dodatkowo zaobserwowaliśmy częściowy powrót świadomego odczuwania dotyku, ułożenia i stopnia napięcia mięśni. W praktyce przyczyniło się to do zmniejszenia spastyczności (powrót kontroli ponadrdzeniowej na łuki odruchowe) oraz poprawy jakości motoryki sparaliżowanych kończyn zarówno w trakcie rehabilitacji jak i w czynnościach dnia codziennego w pracy i w domu (Wincek A. et al. 2020; Leszczyńska K. et al. 2019).

Modulacja z pomocą rTMS  sprzyja tworzeniu połączeń omijających miejsce uszkodzenia rdzenia przez wykorzystywanie  przewodnictwa w neuronach proprioceptywnych (własnych) rdzenia kręgowego oraz tworzy  nowe połączenia synaptyczne między neuronami (synaptogeneza) w obrębie rdzenia kręgowego i kory mózgu.

Przebieg przezczaszkowej modulacji magnetycznej rTMS:

  • Terapia wykorzystująca wysokoenergetyczne pole elektro-magnetyczne rozpoczyna się stymulacją a) nerwów obwodowych, b) splotów nerwowych,  c) stymulacją nadkręgosłupową a po stwierdzeniu poprawy reagowania układu nerwowo-mięśniowego na generowany impuls, prowadzona jest  d) stymulacja przezczaszkowa kory ruchowej mózgu.
  • Stymulacja przezczaszkowa – rTMS,  wykonywana jest w pozycji leżącej lub siedzącej od 3 do 5 dni w jednym tygodniu,  każdego miesiąca rehabilitacji.
  • W oparciu o rejestracje wartości zapisu EMG z mięśni kończyny górnej i dolnej za pomocą elektrod powierzchniowych wyznaczana jest optymalna lokalizacja cewki stymulacyjnej nad głową pacjenta.
  • Niezbędne  jest określenie wartości spoczynkowego i aktywnego progu pobudzenia ruchowego przy zmieniających się wartościach intensywności generowanego bodźca.
  • Po oszacowaniu wartości progowych wykonywana jest stymulacja terapeutyczna przerywanymi ciągami impulsów o ściśle dobranej ilości i wartościach parametrów.
  • Stymulacja rTMS trwa do 40 minut wliczając w to przerwę pomiędzy modulacjami półkul mózgu.